بررسی شاخص‌‌های مورفولوژیک و فیزیولوژیک سبزفرش‌‌های چایر (Cynodon dactylon [L.] Pers. California Origin)، چمانواش بلند(Festuca arundinacea Schreb.) و آمیخته بذری آن‌‌ها در شرایط تنش خشکی

سبزفرش‌‌ها مهم‌‌ترین گیاهان پوششی در فضای سبز هستند. محدودیت دسترسی به آب، یکی از مهم‌‌ترین عامل‌‌های محدود کننده محیطی و تنش خشکی یکی از مهم‌‌ترین تنش‌‌هایی است که از رشد گیاهان جلوگیری می‌کند. این تنش با ایجاد نابسامانی در تعادل بین تولید گونه‌‌های فعال اکسیژن و فعالیت‌‌های دفاع آنتی‌‌اکسیدانی گیاه، تنش اکسایشی ایجاد می‌‌کند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی ویژگی‌‌های مورفولوژیک و فیزیولوژیک سبزفرش‌‌های چایر، چمانواش بلند و آمیخته بذری آن‌‌ها در شرایط کم‌‌آبی بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با تیمار آبیاری در چهار سطح 100%، 75%، 50% و 25% ظرفیت مزرعه روی سبزفرش‌‌های چایر، چمانواش بلند و آمیخته بذری آن‌‌ها (%20 چایر و 80% چمانواش بلند) در چهار تکرار انجام شد. نتیجه‌ها نشان داد که با کاهش سطح آبیاری، کیفیت ظاهری، وزن تر و خشک شاخساره و ریشه و مقدار کلروفیل در سبزفرش‌‌های چایر، چمانواش بلند و آمیخته آن‌‌ها کاهش یافت. مقدار پرولین و آنزیم پراکسیداز سبزفرش‌‌ها با کاهش سطح‌های آبیاری ظرفیت مزرعه روند افزایشی نشان داد. مقدار فعالیت‌‌ آنزیم‌‌های سوپراکسید‌‌دیسموتاز، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در سبزفرش‌‌ها ابتدا با کاهش آب از 100% تا 50% ظرفیت مزرعه افزایش و سپس در تیمار 25% ظرفیت مزرعه کاهش یافت. سبزفرش چایر در بین سبزفرش‌‌ها بیشترین کارایی آنتی‌اکسیدانی را نشان داد. با توجه به کمبود منابع آبی کشور، استفاده از آمیخته بذری جنس‌‌های مختلف سبزفرش و نسبت‌‌های مختلف برای تحمل شرایط کم‌‌آبی و حفظ منابع محدود آب پیشنهاد می‌‌شود.